"Touchdown, welkom op de luchthaven van Nairobi." Sarita landt er samen met Phil een Vodafone-collega uit Engeland. Claudio uit Mozambique is er al, net als Walter, ook een Engelsman. Ze nemen de missie door, testen hun apparatuur en doen de nodige inkopen, voordat ze afreizen naar hun eindbestemming, zo'n 800 kilometer van de Keniaanse hoofdstad. Daar, in wat je gerust the middle of nowhere kunt noemen, ligt een vluchtelingenkamp. Nee, een vluchtelingenstád. Kakuma bestaat sinds 1992 en telt zo'n 200.000 inwoners. De meesten daarvan zijn ouderloze kinderen, gevlucht uit door burgeroorlogen geteisterde buurlanden zoals Soedan en Oeganda.
Koffers met hoop
Met steun van de UNHCR en tal van hulporganisaties groeide Kakuma uit tot een geïmproviseerde maar complete stad. Inclusief een aantal grote scholen, sommige met duizenden leerlingen. Zes ervan doen mee aan het Instant Schools-programma van Vodafone Foundation. "Een Instant School bestaat in feite uit twee koffers", vertelt Sarita. "In de ene zit een mobiele server vol content en lesprogramma's van Vodafone Instant Schools, die on- en offline werkt. En een modem waarmee je het internet op kunt, waar ook ter wereld. De andere koffer bevat vijftig tablets met lesprogramma's, apps en informatie. Dit betekent toegang tot moderne en leuke leermethoden. En toegang tot de wereld, aan de andere kant van de woestijn en ver daar voorbij. Het betekent hoop."
Coaches trainen, leraren lesgeven
Het team verblijft in een vrij verlaten compound aan de rand van Kakuma. Vanuit die relatief veilige omgeving gaan ze twee weken lang aan de slag. "Alle servers en 300 tablets staan er klaar, zodat wij ze kunnen schoonmaken, nalopen en updaten. Daarna leren we een delegatie lokale Instant School Coaches gedurende drie dagen over de nieuwe mogelijkheden op de tablets. Een mooie nieuwe feature is bijvoorbeeld de app waarmee je zelf interactieve lesprogramma's kunt maken. Een geschiedenisles over Kenia bijvoorbeeld, in de vorm van een leuke quiz. Slaat die aan, dan kun je de quiz ook delen met andere leraren. Zo bouw je samen allerlei nieuwe lesstof, met de inzet van technologie."
"Na de coaches zijn de leraren aan de beurt. Ook met hen werken we twee dagen aan het gebruik van de tablets, en alle tools en content die erop staan. En belangrijk: hoe zorg je dat alle leerlingen op zo'n grote school profiteren van de tablets? Zelf leer ik intussen ook veel. Ik ben heel perfectionistisch, dus als mijn presentatie even vastloopt baal ik meteen enorm. Deze mensen hebben daar geen last van. Ze zijn dankbaar voor wat er is, en voor wat je brengt. Aan het begin van de training zijn de deelnemers afwachtend. Maar dag na dag neemt de energie toe, tot iedereen laaiend enthousiast is."
Stad van stof
Eén dag mag het team de compound af. "In een grote jeep met volle vaart over een geasfalteerde weg en dan – wham – een zandweg op richting het echte Kakuma. We sjezen tussen mensen, kippen en geiten door, en al snel zijn we in de nauwe straatjes van de geïmproviseerde 'stad van stof'. Daarmee bedoel ik zowel het stof van de aarde als het stof van de permanente tenten waaruit Kakuma is opgetrokken." Een uitzondering vormen de scholen, die van bakstenen zijn gebouwd. Zoals de kostschool voor meisjes die ze bezoeken.
De jonge meiden dragen uniforms en zien er verzorgd uit, maar aan hun strakke gezichten ziet Sarita hoe hard deze stad voor hen moet zijn. "Als we vragen wat ze willen worden, krijgen we een beeld van hun wereld. De een wil criminaliteit bestrijden als agent, een ander wil advocaat worden om kinderhandel tegen te gaan, nog iemand wil als dokter de gezondheid verbeteren. Verandering realiseren, daar draait het om. Onze tablets gebruiken deze leerlingen als het kan om te surfen op het net, en voor zelfstudie. De waarde van onderwijs nemen ze niet voor lief. Er is een klein aantal beurzen voor studenten uit Kakuma – een zeldzame kans op een toekomst, die je alle kinderen hier van harte gunt."
Tot volgend jaar?
Na twee weken zit de missie erop. "We nemen uitgebreid afscheid van alle coaches en leraren, die we trouwens ook een opfriscursus gaven om de apparatuur zelf te onderhouden. Ze kijken uit naar onze terugkomst, die volgend jaar gepland staat. 'Jullie komen toch wel kijken of we alles hebben toegepast?' Mij lijkt het heel bijzonder om weer terug te gaan en zeker de moeite waard. Maar andere collega's gun ik dit ook van harte. Het is een ervaring om nooit te vergeten."
Vodafone Foundation
De Vodafone Nederland Foundation zet sinds 2002 technologie in om het leven van mensen in een kwetsbare positie te verbeteren. De foundation is een onafhankelijke organisatie, onderdeel van een wereldwijd netwerk van 27 Vodafone Foundations. Door dit unieke netwerk van stichtingen kunnen we inspelen op specifieke maatschappelijke behoeften op het gebied van gezondheid, onderwijs en rampenbestrijding van de landen waarin Vodafone actief is. Lees meer over onze internationale activiteiten.